Publikacja stanowi wciągające i poruszające opowiadanie, warte przeczytania ze względu na rangę poruszanego problemu -narkomanii. Dodatkową wartością jest fakt, iż opowiadanie Cliffa Harrisa jest niezwykle inspirujące i może pomóc wielu ludziom mającym ten problem. Szczególnie użyteczne i pomocne może być dla młodych ludzi pragnących uniknąć pułapek wiodących do uwikłania się w narkomanię i przestępczość. Taniec śmierci to historia żebraka przemienionego w księcia. I nie chodzi tu o bogactwo czy arystokratyczne tytuły. Chodzi o życie.

Doświadczenie Harrisa obejmuje dziesięć lat uzależnienia od heroiny, osiem lat uzależnienia od kokainy, dwadzieścia lat używania marihuany i pięć lat na amfetaminie i barbituranach. Dzięki temu stał się on „ekspertem” w dziedzinie rabunków, dożylnego wstrzykiwania heroiny, włamań, wymuszeń, napadów i pobić, zuchwałych kradzieży, wykroczeń drogowych i posiadania narkotyków.

Słowa autora:

„Życie narkomana to jeden wielki stres. Gdy ćpałem, dzień po dniu musiałem się martwić, skąd wziąć kolejną działkę i skąd wziąć pieniądze na nią. Raz po raz oglądałem się za siebie, by upewnić się, że nie śledzi mnie policja. Musiałem uważać, by inny narkoman mnie nie oszukał. Ciągle żyłem w strachu, że ktoś, kogo oszukałem, może mnie zabić w zemście.

Nienawidziłem nocy, gdyż po niej przychodził nowy dzień, a ja nie miałem nic - żadnego kierunku, żadnego celu, żadnej inspiracji. Nie miałem nic, co mógłbym zachować pod koniec dnia, prócz pustki emocjonalnej. Inni przychodzili do domu po ciężkiej pracy, dokonawszy czegoś konstruktywnego, ale ja miałem tylko pustkę”.

Mówiąc krótko: zmarnowane i koszmarne życie. Jednak na szczęście to nie wszystko. Paskudna prawda zmienia się bowiem w chwalebną prawdę - prawdę o mocy zwycięstwa. Nie mogąc zapanować nad swoim pędem ku zagładzie, Harris przyjął wreszcie ratunek, który zmienił jego życie o sto osiemdziesiąt stopni - z pędu ku śmierci na bieg ku życiu.

Książka stanowi wiec historię człowieka, który zszedł do głębin zła, a potem podniósł się do nowego, szczęśliwego życia. Narkotyki zniszczyły jego zdrowie, ograbiły z człowieczeństwa, a mimo to spotykamy tu …bohatera. Tak, bohatera. Owo bohaterstwo bowiem wyrasta z nędzy, upodlenia, uporu i ostatecznego zwycięstwa. To wiara w Boga – jak pisze autor- a nie farmakologiczna terapia, stała się fundamentem, na którym zrodziło się nowe życie. Akceptacja najbliższej rodziny zaś, życiodajną i motywującą siłą pozwalającą podnieść się z dna.

Warto zatem sięgnąć po tę książkę, pełną inspiracji i dowodów na to, jak silnym narzędziem w walce nałogami może być czynnik religijny. O doświadczeniu tym autor pisze:

„Teraz, kiedy moje życie się zmieniło, doświadczałem prawdziwego haju, jakiego wcześniej nie znałem. Ten haj towarzyszył mi dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu i nie kosztował mnie ani grosza. Czym był ten haj? Spokojem umysłu. Do dziś pozostaje najcenniejszym efektem mojej zmiany życia. Bóg wyrwał mnie z narkomanii, więc pragnę pomagać innym w znalezieniu tego pokoju umysłu”.

Książka uzyskała znakomite recenzje w kręgach zajmujących się prewencja uzależnieniową oraz wśród licznego grona czytelników uwikłanych w problem narkomanii.

O autorach

Cliff Harris wraz z żonąFreddie są założycielami organizacji o nazwie Drug Alternative Program zajmującej się leczeniem osób uzależnionych. Od lat 1990 aktywnie pomagają ludziom dotkniętym narkomanią. Oboje mieszkają w Stanach Zjednoczonych.

Opinie

„Książka stanowi relację z pierwszej ręki, a to rzecz cenna. Poza tym autor starannie przedstawił mechanizm stopniowego staczania się, na co powinno zwrócić się uwagę ludziom młodym, skłonnym nie doceniać skutków pojedynczych zdarzeń, a tym samym lekceważyć problem ulegania pokusom. Dobrze, że autor zdecydował się również wspomnieć o nieodwracalnych konsekwencjach nałogu”.

(dr n. med. Jacek Matter)

„Taniec śmierci to wciągające i poruszające opowiadanie warte przeczytania, choćby ze względu na sposób, w jaki zostało napisane. Dodatkową wartością jest fakt, iż jest ono niezwykle inspirujące i może pomóc wielu ludziom, którzy mieli do czynienia z narkotykowym nałogiem bądź nadal borykają się z uzależnieniem własnym lub bliskiej osoby. Książka Cliffa Harrisa jest też niezwykle użyteczna jako pomoc dla młodych ludzi, pragnących uniknąć pułapek, jakimi są narkomania i przestępczość. Jestem przekonany, że Cliff i Freddie Harrisowie są bohaterami, jakich nasze społeczeństwo potrzebuje na co dzień”

(dr Benjamin S. Carson, dyrektor Oddziału Neurochirurgii Akademii Medycznej w Baltimore, USA).

„W minionych latach rozmawiałam z wieloma osobami o ich problemach związanych z narkomanią. Byłam pełna uznania dla tych, którzy zmagali się z uzależnieniem, odnosząc zwycięstwo. To budujące, iż wielu z was obnaża innym straszliwą prawdę o narkotykach”

(Nancy Reagan, była pierwsza dama Stanów Zjednoczonych).